Audiometria pozwala na wczesne wykrywanie pogorszenia słuchu, a dzięki temu również podjęcie odpowiednich działań. Dostarcza również cennych informacji dotyczących narządu słuchu. Co to jest audiometria? Jakie są wskazania do jej wykonania i jak przebiega takie badanie?
Audiometria ma na celu ocenę rodzaju oraz rozmiaru wady słuchu. Podstawowym i najczęściej wykonywanym badaniem słuchu jest audiometria tonalna (PTA). Można dzięki niemu określić, czy u pacjenta występuje uszkodzenie któregoś z elementów przewodu słuchowego, oraz jakie dźwięki jest on w stanie usłyszeć. Ponadto audiometria pozwala również ustalić, gdzie leży przyczyna niedosłuchu – w uchu środkowym, wewnętrznym, czy w dalszym odcinku drogi słuchowej. Jest to badanie bezpieczne, nieinwazyjne i subiektywne, czyli wymagające od pacjenta reakcji. Można wykonywać je wielokrotnie. W audiometrii tonalnej wykorzystuje się tony proste w zakresie częstotliwości od 125 Hz do 8000 Hz, by móc ustalić minimalne natężenie dźwięków, które może usłyszeć pacjent.
Wskazania do wykonania audiometrii.
Audiometrię powinno się wykonać w przypadku:
- zawrotów głowy;
- szumów w uszach;
- podejrzenia niedosłuchu odbiorczego lub przewodzeniowego;
- zaburzeń równowagi;
- chorób uszu (np. zapalenia ucha środkowego lub wewnętrznego);
- diagnostyki chorób neurologicznych;
- urazów głowy;
- zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych;
- chorób naczyń mózgowych (np. tętniaków lub guzów);
- stwardnienia rozsianego;
- pracy w zawodzie związanym z ekspozycją na hałas, wibracje lub związki chemiczne;
- stosowania leków ototoksycznych, które mogą uszkadzać słuch;
- epizodów niedosłyszenia.
Audiometria tonalna jest wykonywana również u dzieci. Zaleca się by byli to pacjenci po 6. roku życia, którzy będą już umieli współpracować z osobą przeprowadzającą badanie.
Jak się przygotować do audiometrii?
Audiometria nie wymaga żadnych specjalnych przygotowań. Jednak powinna być poprzedzona konsultacją u otorynolaryngologa.
Jak przebiega audiometria?
Audiometrię tonalną przeprowadza się w niedużej, specjalnie wyciszonej kabinie. Znajduje się w niej jedynie pacjent. Zakłada on na uszy słuchawki, natomiast w ręce trzyma przycisk, którym sygnalizuje słyszane dźwięki. W słuchawkach pojawiają się sygnały o określonym zakresie częstotliwości – niektóre są głośne inne ciche. Zadaniem pacjenta jest wciskanie przycisku, kiedy dobrze usłyszy konkretne sygnały. Dzięki temu osoba przeprowadzająca badanie każdorazowo będzie zmniejszać głośność dźwięku. Pozwala to ocenić, jaki jest najcichszy sygnał, który pacjent może usłyszeć. Najpierw wykonywane jest badanie jednego ucha, a później jest ono powtarzane w drugim.
Dodatkowo, w trakcie badania można ustalić poziom przewodnictwa kostnego. W tym celu jedna słuchawka kostna umieszczana jest za uchem. Przekazuje ona wibracje bezpośrednio do kości czaszki. Mają one tworzyć tło dla sygnałów wykorzystywanych w badaniu. Poziom przewodnictwa kostnego pomaga określić rodzaj niedosłuchu.
Podczas badania należy pamiętać o dokładnym wykonywaniu poleceń osoby je prowadzącej. Dzięki temu pacjent będzie wiedział na które sygnały powinien reagować, a które należy zignorować. Audiometria tonalna trwa przeciętnie około kilkudziesięciu minut. Na czas badania może również mieć wpływ tempo reakcji pacjenta. Wydruk w postaci audiogramu pacjent otrzymuje zwykle od razu po badaniu.
