Naukowcy nieustannie pracują nad badaniem dziecięcych dolegliwości określanych, jako moczenie nocne. Odkryli między innymi, że zaburzenia emocjonalne, to jeden z powodów moczenia nocnego u dzieci. Drugim powodem są uwarunkowania genetyczne. Czyli dziedziczenie dolegliwości po jednym lub obojgu rodzicach. Także choroby są przyczyną tej niemiłej i męczącej dolegliwości, jaką jest moczenie nocne u dzieci.
Z pośród chorób może to być na przykład kamica lub wada wrodzona układu moczowego. Aby się o tym przekonać i pomóc dziecku w przezwyciężeniu moczenia nocnego konieczne jest wykonanie szeregu badań. Najczęściej jest to trzykrotne ogólne badanie moczu, wykonanie badania USG, oraz badanie krwi.
Bardzo ważna i niezwykle pomocna jest dla lekarza samoobserwacja dziecka przez rodziców. Polega ona na przeprowadzeniu kilkukrotnego bilansu płynów u dziecka. Wszystko po to, aby uzyskać informacje dotyczące:
– ilości wypijanych przez dziecko w ciągu dnia płynów
– policzenie częstotliwości epizodów moczenia nocnego
– zwrócenie uwagi na nasilenie moczenia w dzień
– sprawdzenie ilości moczu oddawanego w godzinach nocnych, w stosunku do ilości moczu oddawanego w dzień
Zebrane przez rodziców informacje są bardzo istotne dla lekarza. Ponieważ pozwalają uzyskać dokładny obraz choroby dziecka. A w związku z tym podjąć skuteczne leczenie.
Co zrobić, aby zapobiec moczeniu nocnemu u dziecka?
Aby zapobiec moczeniu nocnemu trzeba:
– ograniczyć dziecku picie napojów gazowanych
– ograniczyć picie napojów przed snem
– ograniczyć spożywanie warzyw i owoców przynajmniej na godzinę lub dwie godziny przed snem
– dopilnować, aby dziecko przed położeniem się do łóżka oddało mocz
– prowadzić kartę obserwacyjną, w której zapisywane będą noce mokre i suche
W obliczu takiej dolegliwości, jaką jest moczenie nocne u dziecka jeszcze o jednej bardzo ważnej rzeczy powinien pamiętać każdy rodzic.
A mianowicie:
W żadnym wypadku nie należy ganić dziecka za nocne incydenty. Nie wolno wyśmiewać dziecka, ani opowiadać innym w obecności dziecka o jego przypadłości. Wyjątek stanowi tylko lekarz.
Dla własnego dziecka rodzice mają być najlepszymi przyjaciółmi. I stanowić podporę, gdy latorośl tego potrzebuje.
A nie być oprawcą, który zniekształca psychikę dziecka. Odbierając swojemu dziecku godność i poczucie własnej wartości. A tak właśnie się dzieje, gdy wstydliwy problem ich dzieci jest przez rodziców wyśmiewany lub rozgłaszany.
