Ogromne pragnienie, częste oddawanie moczu, ciągłe zmęczenie to objawy, których nie powinniśmy lekceważyć. Częste napady głodu czy zaburzenia widzenia mogą być symptomami wielu niebezpiecznych dla naszego zdrowia chorób, w tym cukrzycy.
Cukrzyca – przyczyny choroby
Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, którą możemy podzielić na dwa rodzaje: cukrzycę typu pierwszego oraz drugiego. W pierwszej, zwanej dawniej insulinozależną, dochodzi do całkowitego braku wydzielania insuliny. Przyczyną tego jest podłoże autoimmunologiczne. Pojawia się nagle i w dużej mierze dotyka osoby znajdujące się poniżej 35. roku życia.
Cukrzycę typu drugiego charakteryzuje niedobór insuliny oraz odporność na insulinę. Najczęściej jest to spowodowane otyłością czy uwarunkowaniami genetycznymi. Ponadto możemy spotkać się z cukrzycą ciężarnych oraz cukrzycą wtórną. Ciężarna to każdy stan hiperglikemiczny występujący u kobiet w ciąży. Wtórna spowodowana jest takimi chorobami, jak choroba trzustki, wątroby czy endokrynopatie.
Cukrzyca – diagnoza
Cukrzyca jest podstępną chorobą, która w pierwszej fazie nie wywołuje niepokojących objawów. Właśnie dlatego niezwykle ważne dla naszego zdrowia jest wykonywanie okresowych badań poziomu cukru, które pozwalają na zdiagnozowanie choroby. W badaniach krwi oznacza się stężenie glukozy, która daje informacje o metabolizmie cukru. Nieleczona cukrzyca prowadzi do wielu powikłań zdrowotnych.
Badania dla osób, które podejrzane są o zachorowanie na cukrzycę:
- badanie moczu i osocza krwi pod kątem występowania ciał ketonowych;
- test na wykrycie glukozy w moczu;
- oznaczenie poziomu glukozy we krwi na czczo oraz po posiłku;
- oznaczenie stężenia hemoglobiny glikowanej;
- krzywa glikemiczna;
- reakcja pacjenta na podanie insuliny.
Cukrzyca – objawy choroby
Szacuje się, że na cukrzycę choruje aż 5% populacji. Co gorsza, liczba zachorowań wciąż rośnie. Cukrzyca może pojawić się u osób, w każdym wieku, bez względu na płeć. Do objawów, które powinny wzbudzić naszą uwagę należy wielomocz. Wielomocz wywołany jest przez podwyższony poziom cukru znajdującego się w moczu. O wielomoczu mówimy, gdy ilość płynów w ciągu doby przekracza 3 litry. Wielomocz prowadzi do wzmożonego pragnienia oraz wysychania błon śluzowych oraz skóry. Sprzyja to pojawieniu się dużego apetytu, zwanego wilczym głodem. Niewrażliwość tkanek na insulinę czy jej niewystarczająca ilość sprawiają, że pomimo wysokiego poziomu glukozy, komórki naszego ciała nie mogą z niej skorzystać. Takie działanie jest odbierane przez mózg jako zachęta do ciągłego jedzenia. Chory staje się senny i zmęczony. Pomimo zaspokajania głodu bezustannie traci na wadze. Co więcej, na skórze mogą pojawić się zmiany ropne oraz stany zapalne narządów moczowo-płciowych. Osoba dotknięta cukrzycą może odczuwać drętwienie kończyn, przeszywający bądź też pulsujący ból. Ostre przeczulice dotykowe oraz brak czucia w stopach również mogą być oznaką cukrzycy. Swędzenie skóry może pojawić się szczególnie w nocy. Cukrzycy nierzadko borykają się z zaćmą czy jaskrą, a nawet słuchem. Nerwy słuchowe mogą zostać uszkodzone na skutek wysokiego stężenia glukozy we krwi. Symptomem chorobowym może być częsta zmiana nastroju od euforii po stany depresyjne.
Cukrzyca – czynniki predysponujące
W przypadku cukrzycy typu pierwszego oraz cukrzycy typu drugiego podatność jest dziedziczna. Niemniej jednak wpływ na wystąpienie choroby mają również czynniki środowiskowe. Cukrzyca typu pierwszego wywołana jest przez infekcje, głównie wirusowe lub stres i ekspozycję środowiskową, tzn. leki. Silniejsze powiązanie z dziedzicznością wykazuje typ drugi cukrzycy. Istnieją zespoły o podłożu genetycznym, które mogą występować wespół z cukrzycą. Należy do nich, m.in. choroba Friedreicha czy dystrofia miotoniczna.
Cukrzyca jest podstępną chorobą. Jej objawy mogą dawać pozór innych schorzeń. Dlatego niezwykle ważne jest poddawanie się badaniom okresowym krwi oraz baczne obserwowanie pracy swojego organizmu. Gdy zauważymy choć jeden z opisanych objawów, nie należy zwlekać, lecz od razu udać się do lekarza. Im wcześniej zdiagnozujemy chorobę, tym wcześniej będzie można zahamować jej rozwój. Jest to szczególnie ważne w wypadku chorób, które mogą spowodować nieodwracalne dla nas zmiany w organizmie.
